برای موفقیت در استقرار یک سیستم نگهداری و تعمیرات کارآمد، شناخت دقیق انواع استراتژی‌های نگهداری ضروری است. پنج رویکرد اصلی عبارتند از:

– PM (Preventive Maintenance): تعمیرات پیشگیرانه، یعنی انجام تعمیر در زمان‌های برنامه‌ریزی‌شده قبل از بروز خرابی. هدف این روش، جلوگیری از خرابی است.
– CM (Corrective Maintenance): تعمیرات اصلاحی، انجام تعمیر پس از وقوع خرابی، اما در شرایطی که خطر حیاتی وجود ندارد.
– EM (Emergency Maintenance): تعمیرات اضطراری که در موارد حیاتی و بحرانی انجام می‌شود. مثلاً زمانی که خرابی می‌تواند منجر به آتش‌سوزی یا آسیب انسانی شود.
– BM (Breakdown Maintenance): تعمیر پس از خرابی کامل، معمولاً بدون برنامه‌ریزی و مدیریت. این روش از نظر اقتصادی پرهزینه‌ترین است.
– TPM (Total Productive Maintenance): نگهداری بهره‌ور فراگیر، یک رویکرد مشارکتی برای ارتقاء بهره‌وری تجهیزات با درگیر کردن همه سطوح سازمان. در TPM، اپراتور دستگاه نیز بخشی از مسئولیت نگهداری را برعهده دارد.

در سازمان‌هایی که از نرم‌افزار CMMS استفاده می‌کنند، این روش‌ها می‌توانند با داده‌کاوی و تحلیل شاخص‌های کلیدی عملکرد ترکیب شوند. مثلاً با تحلیل میزان خرابی‌های EM، می‌توان برنامه PM را اصلاح کرد. نرم‌افزارهای مدرن مانند سیستم برین، به شما این امکان را می‌دهند که تمامی این روش‌ها را با هم ترکیب کرده و برای هر تجهیز بهترین استراتژی را اتخاذ کنید.